HEALTHY DINNER

KOTLECIKI z kaszy jaglanej

Nie wiem jak Wy, ale ja po Świętach jestem pełna! Tyle pyszności na stole, a Ty próbujesz zachować umiar... jak to zrobić gdy gospodyni ciągle komentuje, że nic nie jesz, bądź sama Ci nakłada? Święta dla mnie to zawsze poszukiwanie kompromisu by wilk był syty i owca cała ;) 

Dzisiaj proponuję Wam przepyszny zdrowy obiad, zaletą tej propozycji jest także sam sposób wykonania, który jest niezwykle prosty i nie zajmuje dużo czasu :)

Składniki (na ok.10 sztuk):

2 szklanki ugotowanej kaszy jaglanej

1 łyżeczka soli/vegety

odrobina pieprzu

1 jajko

pieczarki

  2 łyżka mąki kukurydzianej

ulubione zioła (ja użyłam natki pietruszki)

przyprawa do kurczaka 

pół czerwonej papryki

1/4 cebuli

pół ząbka czosnku

olej rzepakowy

Składniki - jogurtowy sos:

1 małe opakowanie jogurtu naturalnego

odrobina soli

odrobina startego czosnku (do smaku)

koperek

 Przygotowanie:

Pieczarki kroimy w kostkę, cebulę i czosnek drobno posiekamy i smażymy na patelni na łyżce oleju rzepakowego (nie rumienić, jedynie podsmażać do momentu aż cebula i czosnek zmiękną).

Do ugotowanej wcześniej kaszy jaglanej dodać podsmażoną cebulę z czosnkiem i pieczarkami, sól, pieprz, jajko, mąkę, posiekaną natkę pietruszki i pokrojoną w drobną kosteczkę czerwoną paprykę. Ewentualnie dodatkowo doprawić według własnego uznania. 

Dokładnie wymieszać wszystkie składniki. 

Z kaszy ulepić 8-10 kulek (wielkości mandarynki) i lekko spłaszczyć oraz wyrównać brzegi, formując ładne, okrągłe kotlety.

Smażyć na patelni na oleju rzepakowym do momentu, aż kotlety będą chrupiące i złociste na zewnątrz.

Smacznego!

(dajcie znać czy smakowało ;))

LOOKBOOK "Baby blue"

ROUTE 94- My love

Wiosna za oknem, słońce, przecudne kwiaty, wszystko budzi się do życia...łącznie ze mną! Zaczynam wzbogacać stylizacje o pastelowe kolory. Tak też jest i tym razem, baby blue jeden z moich ulubionych kolorów! Przyznam się szczerze, że tracę dla niego głowę ;) Gdzie szukam inspiracji? Tym razem w przyrodzie! Także kochani moi zapraszam na powietrze by podziwiać przepiękną paletę barw jakimi obdarowuje nas Wiosna! :)

All fotos: MR. TI

Wearing:

• koszula RESERVED
• spódniczka ALLEGRO
• torebka MOHITO

LOOKBOOK "Pure Cobalt"

FLORENCE + MACHINE - 'Dogs days are over'

Kobalt, zdecydowanie jeden z moich ulubionych kolorów. Za co go uwielbiam? Za to, że jest bardzo charakterny i potrafi dopełnić każdą stylizację. Mój elegancki look przełamałam ramoneską, która dodała pazura całemu zestawowi. Ktoś powiedział: " każdy, pies z innej budy, ale razem wygląda to fajnie..." Dobrze się w tym czuje, jest fajnie czego chcieć więcej? :)

All fotos by: FOTO-FLASH.com.pl

WEARING:

sukienka ALLEGRO

ramoneska DIVERSE

buty KAZAR

naszyjnik GALERIA Z DUSZĄ

torebka MOHITO

FAITH...

Rodzina, dla wielu jedna z najważniejszych wartości, dla innych stwierdzenie, że wychodzi się z nią dobrze jedynie na zdjęciu...Żyjemy w świecie gdzie ciągle się coś dzieje, tempo jest tak szybkie, że ciężko nadążyć. Zajęci własnymi sprawami pędzimy do przodu, starając się wypierać pewne kwestie. Moja dzisiejsza bohaterka przeszła ogromną walkę, nie tylko z własnymi słabościami, a także z chorobą...kogoś bliskiego.
Pozwoliła mi udostępnić swoją historię by dać siłę innym...walczącym.

" To był wrzesień kiedy szłam  z moją siostrą do lekarza, od pewnego czasu jej zachowanie było niepokojące. Zrobiła się tajemnicza, zamknięta w sobie, na uwagi reagowała bardzo nerwowo. Tego dnia pokłóciłyśmy się ze sobą i ona kazała mi iść do diabła. Odwróciła się na pięcie i poszła w stronę przychodni. Już chciałam wrócić do domu i zostawić ją samą skoro tak chce, ale coś mi mówiło nie rób tego...Czas płynął niezwykle wolno, jeszcze 5 osób przed nami, 4, 3, 2, w końcu już zbliżała się ta chwila. Kiedy wszystko będzie jasne, kiedy okaże się, że to nic takiego. Moja siostra ze stoickim spokojem oczekiwała na swoją kolej. Ja pełna emocji chciałam już być w domu. Drzwi się otwierają i wychodzi ona, uśmiechnięta. Nigdy nie zapomnę tej chwili. Ja wydobyłam z siebie 100 pytań, a ona po prostu się zaśmiała! Diagnoza była wstrząsająca...RAK. Nogi mi się ugięły, nie wiedziałam co tak właściwie się stało. Czas się zatrzymał, a ja nie mogłam spojrzeć jej w oczy. Była tak spokojna jakby doskonale wiedziała co jej dolega, jakby przygotowywała się na ten dzień od dawna.
Nie było żadnego ostrzeżenia, że może wydarzyć się coś złego, w jednej chwili świat mi się zawalił. Szok, niedowierzanie. Co robić? Nikt mnie na to nie przygotował. Dlaczego ona? Jest jeszcze taka młoda, dlaczego nie ja? I co teraz? Miliardy pytań, lęk, rozpacz, która miała zamienić się później w gniew.
Moja siostra miała to szczęście, że trafiła od razu do szpitala. Usunięto jej to co trzeba było wyciąć. Ja rozpaczałam, nie umiałam się odnaleźć w tej sytuacji, bo niby skąd miałam wiedzieć. Nikt mnie na to nie przygotował, a tu jeszcze trzeba było wspierać rodzinę, a przede wszystkim moją siostrę. Nawet nie jestem wstanie wyobrazić sobie co ona czuła. Jeśli się bała to doskonale potrafiła to ukryć. Tak, każdego dnia odbywało się to samo przedstawienie: ja grałam w szpitalu, że nie ryczę nocami, udawałam, że panuje nad sytuacją, rzucałam żartami jak z kapelusza, a wszystko po to by ona czuła spokojniejsza. Ona grała, że się nie boi, że wszystko jest/będzie ok. Następnym krokiem po operacji była chemioterapia. Wiedziałam, że się boi, lęk widać było w jej oczach. Kiedy trafiła do szpitala i podłączono jej tą całą masę kroplówek, zadzwoniła do mnie. Pytała co porabiam i czy mogłabym wpaść. Biegłam jak szalona płacząc, że moja mała siostra jest tam sama i boi się bo nigdy nie miała chemii, nie wie jak będzie się czuć, co się będzie z Nią działo. Niestety obawy z czasem okazały się uzasadnione. włosy zaczęły wypadać, wymioty, mdłości, osłabienie. Ona cierpiała z każdym dniem bardziej, a ja wraz z Nią. cierpiałam gdy widziałam jej pogarszający się stan, a także cierpiałam widząc innych pacjentów. Wymęczonych walką, wychudzonych, ze smutkiem w oczach. Oni walczyli z chorobą, a ja ze sobą. Musiałam być silna, dla Niej...więc znów przychodziłam tam uśmiechnięta, zagadywałam ją, innych. Często były to monologi bo ona nie miała nawet siły by mi odpowiedzieć. Byłam jak w transie...poza szpitalem wciąż nie radziłam sobie z tą całą sytuacją, a w szpitalu byłam już kimś innym. 
Nie spodziewałam się, że spotka to moją rodzinę. Osłoniłam bliskich kloszem, który w moim mniemaniu chronił ich przed starością, chorobami czy śmiercią. Życie bywa przewrotne. Ból, cierpienie, sprawiają, że stajemy się silniejsi. 
W pewnym momencie było naprawdę źle. Ona wycieńczona, pozbawiona nadziei, woli walki. Opowiadała mi o prozie życia. Marzyła o normalnym życiu, z dala od szpitalnych korytarzy, o rodzinie. Nie zależało jej na pieniądzach, na dobrej posadzie. Chciałaby mieć gromadkę dzieci...Czy to w ogóle możliwe? Pytała mnie, a ja mówiłam jej, że wszystko jeszcze przed Nią. Bóg jeden wie jak bardzo chciałam by tak właśnie było...Pamiętam słowa, które wtedy jej powiedziałam: Teraz czujesz się beznadziejnie, wymioty, nudności, osłabienie, towarzyszą Ci każdego dnia, to znaczy, że chemia działa. Są ludzie, który oddaliby wszystko by chemioterapia okazała się skuteczna. Nie wracałyśmy już nigdy do tej rozmowy. Moja siostra każdego dnia upadała by następnego podnieść się na nowo...
W kwietniu dowiedzieliśmy się, że nie ma już w organizmie komórek rakowych. Badanie PET wykluczyło też przerzuty do innych partii ciała. Nie miałyśmy nawet jeszcze okazji świętować. Mamy jeszcze tyle czasu...na pewno zdążymy. Przeszłam ciężką drogę...Najpierw pojawił się straszny szok, niedowierzanie, następnie ból, załamanie, rozpacz, później gniew, by na końcu wreszcie odnaleźć w sobie siłę i przekazać ją osobie, która najbardziej jej potrzebowała. Każdy z nas ma w sobie taką siłę. Szczególnie dziękuje mojemu partnerowi, dzięki któremu wciąż widziałam światełko w tunelu. Chciałabym byście z mojej historii wyciągnęli jak najwięcej siły. Schowajcie ją głęboko bo nigdy nie wiadomo kiedy może być Wam potrzebna..."

LOOKBOOK "SPRING PICNIC"

 

Pharrell Williams - Happy

 

All photos by FOTO-FLASH.COM.PL

Wearing:

sukienka RESERVED

sweterek H&M

tenisówki NO NAME

naszyjnik RESERVED

LOOKBOOK KittyKat

Clean Bandit - Rather Be feat. Jess Glynne 

 

Wszędzie czuć Wiosnę, budzi mnie słońce...Wiosna to moja ulubiona pora roku, wszystko budzi się do życia...łącznie ze mną :P Jeżdżę na rolkach, biegam, spaceruje. Ubieram się bardziej kolorowo, a przede wszystkim zdrowo się odżywiam. Wiem, wiem teraz jest to w modzie, więc nic nowego nie wymyśliłam. Ja bardzo się cieszę, że jest taka moda, bo ludzie w końcu zaczynają o siebie dbać!!!!!!! U mnie na talerzu znajdziecie istny pokaz prosto z wybiegu, kolory, kolory i jeszcze raz kolory. Gdziekolwiek jestem staram się zarażać innych pasją do kolorów, nie tylko tych w szafie, ale także tych które Matka Natura nam dała :) Wiele się dzieje, blog się rozwija i to przede wszystkim dzięki Wam!!! :) Warto realizować swoje marzenia, dzielić się pasją, bo dzięki temu życie nabiera kolorów :)

"Jeśli 1 osoba powie Ci, że jesteś głupi, zignoruj ją.
Jeśli 5 osób powie Ci, że jesteś głupi, zastanów się nad tym.
Jeśli 10 osób powie Ci, że jesteś głupi, zmień coś w sobie..."


Od dzisiaj otwieramy się na zmiany, bo dzięki nim możemy się rozwijać, a krytykę traktujemy konstruktywnie, bo znamy swoją wartość i mamy jasno postawione cele...Amen :)

PHOTOS by MR. TI

Wearing:

• sukienka PULL&BEAR
• ramoneska DIVERSE
• torebka MOHITO
• buty DEICHMANN